Γιατί υπάρχει υπασβεστιαιμία στην παγκρεατίτιδα;
Γιατί υπάρχει υπασβεστιαιμία στην παγκρεατίτιδα;

Βίντεο: Γιατί υπάρχει υπασβεστιαιμία στην παγκρεατίτιδα;

Βίντεο: Γιατί υπάρχει υπασβεστιαιμία στην παγκρεατίτιδα;
Βίντεο: Παγκρεατίτιδα: Πότε υπάρχει πρόβλημα στο πάγκρεας και πώς αντιμετωπίζεται 2024, Ιούλιος
Anonim

Παγκρεατίτιδα μπορεί να συσχετιστεί με την τετανία και υπασβεστιαιμία . Το προκαλείται κυρίως από την κατακρήμνιση σαπουνιών ασβεστίου στην κοιλιακή κοιλότητα, αλλά η διεγερμένη από τη γλυκαγόνη απελευθέρωση καλσιτονίνης και η μειωμένη έκκριση PTH μπορεί να παίζουν κάποιο ρόλο.

Επιπλέον, τι συμβαίνει με το ασβέστιο στην παγκρεατίτιδα;

ο ασβέστιο συγκέντρωση σε παγκρεατικός ο χυμός είναι χαμηλότερος από ό,τι στο πλάσμα. Μειώνεται με υψηλούς ρυθμούς ροής και αυξάνεται ασυμπτωτικά σε συγκέντρωση στο πλάσμα με χαμηλούς ρυθμούς. Σε χρόνια παγκρεατίτιδα ασβεστίου η συγκέντρωση αυξάνεται στον χυμό που διεγείρεται με τη σεκρετίνη.

Επιπλέον, η παγκρεατίτιδα προκαλεί υπερασβεστιαιμία; Κοινοί αιτιολογικοί παράγοντες της οξείας παγκρεατίτιδα είναι το αλκοόλ, η νόσος των χολόλιθων, τα φάρμακα, το τραύμα, η ιογενής λοίμωξη και η υπερλιπιδαιμία. Υπερασβεστιαιμία σαν αιτία του παγκρεατίτιδα αναφέρεται πολύ σπάνια. Υπερασβεστιαιμία είναι συνήθως το αποτέλεσμα του υπερπαραθυρεοειδισμού (HPT) και το πιο κοινό αιτία του HPT είναι αδένωμα παραθυρεοειδούς.

Οι άνθρωποι ρωτούν επίσης, πώς αντιμετωπίζεται η παγκρεατίτιδα υπασβεστιαιμία;

Αύξηση του επιπέδου ασβεστίου στον ορό μετά από παροδική δόση bolus και τα επίπεδα αρχίζουν να μειώνονται μετά από 30 λεπτά. Επομένως, μια δόση bolus θα πρέπει να ακολουθείται με έγχυση 0,5-1,5 mg στοιχειακού ασβεστίου/kg/h μέχρι να ανακάμψουν τα συμπτώματα. [26] Η ανταπόκριση στην έγχυση ασβεστίου μπορεί να διαφέρει από ασθενή σε ασθενή.

Γιατί υπάρχει υπασβεστιαιμία στη νεφρική ανεπάρκεια;

Υπασβεστιαιμία σε χρόνια ΝΕΦΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ οφείλεται σε δύο κύριες αιτίες - αυξημένο φώσφορο στον ορό και μειωμένο νεφρών παραγωγή 1, 25 (OH) 2 βιταμίνης D. ο πρώην αιτίες υπασβεστιαιμία με σύμπλεξη με ασβέστιο στον ορό και εναπόθεση το στα οστά και σε άλλους ιστούς.

Συνιστάται: