Από ποια θεωρία προέρχεται η θεραπεία με επίκεντρο τη λύση;
Από ποια θεωρία προέρχεται η θεραπεία με επίκεντρο τη λύση;

Βίντεο: Από ποια θεωρία προέρχεται η θεραπεία με επίκεντρο τη λύση;

Βίντεο: Από ποια θεωρία προέρχεται η θεραπεία με επίκεντρο τη λύση;
Βίντεο: Παρουσίαση της προσωποκεντρικής προσέγγισης ψυχοθεραπείας 2024, Ιούλιος
Anonim

Θεωρία Πίσω από το Λύση - Εστιασμένο Πλησιάζω

ο λύση - εστιασμένη προσέγγιση της SFBT είναι θεμελιώθηκε στην ιδέα των de Shazer και Berg ότι το λύσεις στα προβλήματα κάποιου βρίσκονται συνήθως στις «εξαιρέσεις» του προβλήματος, δηλαδή τις στιγμές που το πρόβλημα είναι δεν επηρεάζει ενεργά το άτομο (Psychology Today, n.d.).

Με αυτόν τον τρόπο, από πού προήλθε η Solution Focused Therapy;

Λύση - Εστιασμένο Σύντομος Θεραπεία (SFBT), που ονομάζεται επίσης Λύση - Εστιασμένη Θεραπεία , Λύση -Οικοδομική πρακτική θεραπεία αναπτύχθηκε από τον Steve de Shazer (1940-2005) και τον Insoo Kim Berg (1934-2007) και τους συναδέλφους τους που ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 στο Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν.

Επιπλέον, βασίζονται τα αποδεικτικά στοιχεία της θεραπείας με επίκεντρο τη λύση; Τι λέει η έρευνα για Λύση - Εστιασμένο Σύντομος Θεραπεία ; Το SFBT είναι ένα απόδειξη - με βάση προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία, η οποία έχει μελετηθεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Στην πραγματικότητα, είναι μια από τις λίγες προσεγγίσεις στην ψυχοθεραπεία που ξεκίνησε ως « απόδειξη - με βάση , " έναντι του να είσαι "κατευθυνόμενος στη θεωρία" όπως ήταν τα περισσότερα άλλα μοντέλα.

Ομοίως, μπορείτε να ρωτήσετε, ποια είναι η θεωρία που εστιάζει στη λύση;

Λύση - εστιασμένη σύντομος θεραπεία (SFBT) μέρη Συγκεντρώνω σχετικά με τις παρούσες και μελλοντικές συνθήκες και στόχους ενός ατόμου και όχι εμπειρίες του παρελθόντος. Σε αυτόν τον στόχο- προσανατολισμένη θεραπεία , τα συμπτώματα ή τα προβλήματα που φέρνουν ένα άτομο σε θεραπεία συνήθως δεν στοχεύουν.

Ποιος είναι ο στόχος της θεραπείας εστιασμένης στη λύση;

ο στόχος του SFBT είναι να βρει και να εφαρμόσει α λύση για το πρόβλημα ή τα προβλήματα το συντομότερο δυνατό για να ελαχιστοποιηθεί ο χρόνος που αφιερώνεται θεραπεία και, το πιο σημαντικό, ο χρόνος που δαπανάται για να αγωνιστεί ή να υποφέρει (Antin, 2016).

Συνιστάται: